Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου: Τι είναι; Πώς γίνεται η διάγνωση του;

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) ή όπως συχνά αποκαλείται, σπαστική κολίτιδα, είναι μια λειτουργική διαταραχή του εντέρου κατά την οποία ο κοιλιακός πόνος ή η δυσφορία σχετίζονται με αλλαγές στη λειτουργία και στις συνήθειες του εντέρου. Βασικά συμπτώματα είναι ο μετεωρισμός, η κοιλιακή διάταση και η διαταραχή των κενώσεων.

Το πολύ θετικό της νόσου είναι πως δεν είναι εξελικτική και άρα δε συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου ή άλλων φλεγμονωδών νόσων του εντέρου. Το σύνδρομο δυσχεραίνει πολύ την ποιότητα ζωής των πασχόντων από αυτό και μπορεί να συνυπάρχει με άλλες διαταραχές του γαστρεντερικού, όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η δυσπεψία, η δυσκοιλιότητα.

Τα συμπτώματά του ποικίλουν και εξαρτώνται από την πρόσληψη τροφής που έχει προηγηθεί. Το σύνδρομο φαίνεται να κάνει πρώτη φορά την εμφάνισή του ως συνέπεια μίας εντερικής λοίμωξης (π.χ. μίας γαστρεντερίτιδας), ή μιας περιόδου μεγάλου στρες, ή μετά από χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή ή πυελική περιοχή ή μετά από θεραπεία με αντιβιοτικά. Συχνά συμπτώματα, είναι ο μετεωρισμός, η κοιλιακή διάταση, η διαταραχή στη συχνότητα και τη σύσταση των κοπράνων, η αποβολή βλέννης από το ορθό, το αίσθημα ατελούς κένωσης ή η επιτακτική κένωση, η δυσπεψία, η ναυτία, ο θωρακικός πόνος μη καρδιακής αιτιολογίας. Επίσης, έχει φανεί πως άτομα με ΣΕΕ παρουσιάζουν συμπτώματα που δε σχετίζονται με το γαστρεντερικό σύστημα, όπως ο λήθαργος, η κούραση, οι μυϊκοί πόνοι και οι πόνοι στις αρθρώσεις, ο πονοκέφαλος, η ατελής ούρηση, η αύξηση της συχνότητας ή/ και η επιτακτική ούρηση, η νυκτουρία, η αϋπνία και η γενικότερη μη ανοχή σε φαρμακευτική αγωγή.

Υπάρχουν 4 κατηγορίες ασθενών στο ΣΕΕ ανάλογα με τα συμπτώματα, 1) αυτοί που παρουσιάζουν διάρροια, 2) αυτοί που εμφανίζουν δυσκοιλιότητα, 3) αυτοί που εμφανίζουν διάρροια και δυσκοιλιότητα ταυτόχρονα και τέλος 4) αυτοί που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε μία από τις προηγούμενες 3 κατηγορίες

Η διάγνωση του ΣΕΕ γίνεται από γαστρεντερολόγο.

Τα διαγνωστικά κριτήρια της Ρώμης ΙΙΙ είναι:

1) Πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων τουλάχιστον 6 μήνες πριν τη διάγνωση

2) Κοιλιακό άλγος ή δυσφορία για >3 ημέρες τον μήνα τους προηγούμενους 3 μήνες.

3) Σχετικά με το κοιλιακό άλγος να ισχύουν τουλάχιστον 2 από τα ακόλουθα:

• Βελτίωση με την αφόδευση
• Συσχέτιση με την αλλαγή στη συχνότητα των κενώσεων
• Συσχέτιση με την αλλαγή της σύστασης των κοπράνων

Παρατηρείται έλλειψη της διάγνωσης της νόσου, καθώς πολλοί ασθενείς δεν καταφεύγουν ποτέ σε γαστρεντερολόγο. Εμφανίζεται πιο συχνά σε ηλικίες 15- 65 και η συχνότητα εμφάνισης του σε Ευρώπη υπολογίζεται στο 10- 15%. Η συχνότητα εμφάνισής του είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες, όμως αποτελέσματα από τελευταίες μελέτες φαίνεται να διαψεύδουν το συγκεκριμένο στοιχείο.

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί πως ένα κοιλιακό άλγος που συνοδεύεται από διαταραχή στις κενώσεις δε συνεπάγεται απαραίτητα και ύπαρξη του συνδρόμου.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να αποκλειστεί μία δυσανεξία στη λακτόζη ή τη γλουτένη και να μη συγχέονται αυτές οι δυσανεξίες με το ΣΕΕ. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να εφαρμόζονται τα κατάλληλα διαγνωστικά τεστ και να απευθύνεστε πάντα σε γαστρεντερολόγο.