Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Μέρα 0.5 – Πυρετώδεις Προετοιμασίες



«Τι εννοείτε δεν έχετε Μπέικον Light;;; Και με τι θα συνδυάσω τώρα τη light μαγιονέζα μου και το light Gouda;;; Απαιτώ να μιλήσω με τον υπεύθυνο!» Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι απ’ τη μεσημεριανή επίσκεψή μου στο σούπερ μάρκετ, πριν ο σεκιουριτάς με σηκώσει απ’ το γιακά και με εκσφενδονίσει στο πεζοδρόμιο. Χωρίς τα light ψώνια μου.  Δεν πτοήθηκα. Είχα αποφασίσει να αντικαταστήσω όλα το περιεχόμενο ψυγείου και ντουλαπιών με διαιτητικά προϊόντα για να ισορροπήσω τη διατροφή μου μέχρι τη συνάντηση με τη διαιτολόγο και θα το έκανα ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.

Το πρώτο σοκ της ημέρας το έπαθα όταν ο μπουγατσάς μου είπε ότι δεν υπάρχει light διπλή λουκανικόπιτα με κασέρι, αποκαλώντας με μάλιστα με τη μικρή λεξούλα με το ‘μ’ και τα τρία ‘α’. Κι ένα ‘λ’ κι ένα ‘κ’. Ναι, αυτή.  Του φώναξα ότι θα τα πω όλα στη μαμά μου κι έφυγα, πετώντας του μάλιστα το μικρό σοκολατούχο γαλατάκι με 0% λιπαρά και 0% ζάχαρη που μόλις είχα πληρώσει. Επόμενη στάση το ψητοπωλείο στη γωνία όπου κι έμαθα ότι το πρόβειο κεμπάπ δεν είναι τόσο light, όταν σου φέρνουν ένα κιλό κατακούτελα.  Για το σούπερ μάρκετ τα έγραψα ήδη, αν και παρέλειψα το ότι ο σαδιστής σεκιουριτάς αφού με πέταξε με ανάγκασε να παρακολουθήσω την τελετή καύσης της εκπτωτικής καρτούλας μου πριν αρχίσει να γελάει σατανικά.

Στο ψιλικατζίδικο η πόρτα ήταν κλειδωμένη και κοιτώντας μέσα είδα τον υπάλληλο να μου κάνει τη φάτσα «ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ». Υπέθεσα ότι του είχε τηλεφωνήσει ένας εκ των μπουγατσατζή και του ψήστη και τον είχαν προειδοποιήσει. Κατόπιν έμαθα ότι τύπωσαν αφίσες με τη φάτσα μου και το τηλέφωνο του μπόγια και τις τοιχοκόλλησαν σ’ όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη. Έκανα την κίνηση Ματ κι επισκέφτηκα το φούρναρη που ήξερα πως δεν είχε τηλέφωνο, κι από κει, χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις, πήρα ένα καρβέλι μαύρο ψωμί  (ο φούρναρης ισχυρίστηκε ότι ήταν ολικής αλέσεως αλλά μάλλον είχε μαυρίσει γιατί είχε καεί) κι επέστρεψα σπίτι.

Σπίτι συνειδητοποίησα ότι η έκφραση ‘ψωμί κι αλάτι’ δεν είναι τόσο γευστική όσο ακούγεται, ειδικά όταν η συνειδητοποίηση αυτή ήρθε τρεις φορές, μία το απόγευμα και δύο το βράδυ. Κάπου τα μεσάνυχτα αποφάσισα να κάνω λίγη γυμναστική για να τη συνδυάσω με το διαιτητικό μενού της ημέρας. Ήπια λίγο νερό για να φύγει απ’ το στόμα μου η γεύση του αλατιού και της καμένης κόρας. Πήγα και φόρεσα την αθλητική μου περιβολή κι ήπια ξανά λίγο νερό. Αφού φόρεσα τα παπούτσια έκανα το ίδιο. Στο τέλος είχα φουσκώσει από το πολύ νερό κι είχα γίνει σαν το φαντασματάκι στο τέλος του Ghostbusters. Αντί της γυμναστικής αποφάσισα να δω μια ταινία με διάφορους τούμπανους να πλακώνονται μεταξύ τους για να μπω στο κλίμα. Αποκοιμήθηκα. Στον ύπνο που είδα μια φέτα Μπέικον light να πλακώνει στο ξύλο όλους τους τούμπανους και να φωνάζει περιπαικτικά το όνομά μου.

Κος Γουρούνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...