Σηκώθηκα κι έψαξα έντρομος το τηλέφωνο ενός διαιτολόγου. Κάλεσα. Το σήκωσε, του εξομολογήθηκα τα προβλήματα μου, κι εκείνος με έβρισε γιατί ήταν τέσσερις το πρωί. Τον ρώτησα τι επιτρέπεται να φάω τις πρώτες πρωινές. Ακούστηκε ένας βίαιος ήχος κι η γραμμή έπεσε. Ας είναι, κάλεσα αλλού, σε μια φίλη μου. Το πρώτο πράγμα που μου συνέστησε ήταν βαλεριάνες κι έναν καλό ύπνο. Θα συναντιόμασταν σε δυο μέρες για να το συζητήσουμε.
Όταν έκλεισε γούρλωσα τα μάτια σαν τον Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη. Δυο μέρες; Και τι θα έκανα δυο μέρες; Χρειαζόμουν δραστικά μέτρα αν ήθελα να γίνω ο Χιου Τζάκμαν της ψαροκώσταινας. Αποφάσισα να πάω για ένα μεγάλο, κουραστικό περίπατο για να νιώσω καλύτερα με το σώμα μου. ‘Έφτασα μέχρι την εξώπορτα της πολυκατοικίας και γύρισα ιδρωμένος κι ευχαριστημένος με την υπερπροσπάθεια. Ξάπλωσα σκεπτικός. Μια καινούρια μέρα θα ξεκινούσε σε λίγες ώρες, μια μέρα δίαιτας, άσκησης κι υγείας. Έβαλα το ξυπνητήρι μου στις 8 με την σιδερένια θέληση να πάω για τζόγκινγκ. Εν τέλει ξύπνησα κατά τις 3...
Κος Γουρούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου